Cho La pass. Heavy climbing!
Namasté lieve lezers,
Het is lang geleden, maar mijn vingers waren aan het kriebelen om weer verder te schrijven.
Dag 9. We zetten vandaag onze trekking verder naar Thagna (4700m). Ik vertelde eerder over een korte acclimatisatie wandeling naar een uitzicht over de Ngozumpa gletsjer, wel vandaag gaan we deze gletjer oversteken. Hoe geweldig is dit! We doen een klein klimmetje naar boven waarna we vervolgens afdalen op de gletsjer. Overal rondom ons horen we gekraak van het ijs of stenen die hier en daar naar beneden vallen. Ik had mezelf een idee van een gletsjer voorgesteld van hoe we die kennen in de Alpen. Een besneeuwd onstabiel oppervlak. Hier ligt de gletsjer bedolven onder steen en zien we af en toe wat blauw schijnend ijs als je goed kijkt. Overal in de gletjser zijn kleine meertjes ontstaan van smeltend ijs, waar we absoluut niet bij in de buurt mogen komen. Het water is ijs koud en kan wel honderden meters diep zijn. Het is vermoeiend om hier over te lopen. Veel los gesteente, belastend voor de voeten en enkels en na een uur wandelen bleek het al snel een saai uitzicht te zijn. Begrijp me niet verkeerd! Een onwaarschijnlijk bijzondere ervaring, maar weinig verschil in landschap. Steeds weer dezelfde grijsachtige kleur, stenen, meertjes,... Uiteindelijk hebben we die dag 4 uur gewandeld en zijn we pas het laatste uur weer 'aan wal' gekomen en van de gletsjer gegaan. Het zonnetje schijnt nog als we in Thagna (4700m) aankomen dus misschien moet ik na 9 dagen mijn broek eens wassen. De ideale moment, niet? We liggen naast een klein riviertje en ben daar enkele kledingstukken gaan wassen. Ik zet me na het wassen nog even in de zon en geniet van de warmte op mijn gezicht. Het is best wel een spannende avond. De volgende dag is er een hoogtepunt, de Cho La pass! Elke avond overloopt de gids wat de plannen van de volgende dag zijn. Het idee is dat we om 5 uur 's morgens vertrekken, 3 uur matig klimmen, even afdalen en dan 2 uur stevig klimmen en dan zouden we op de 'top' staan. Ik zet het tussen aanhalingstekens omdat het niet echt een top is. Als je het op foto bekijkt bevindt de pass zich tussen twee pieken. Er zou niet veel sneeuw liggen, maar ze raden toch aan om crampons in onze dagrugzak te steken. Dit zijn kleine spikes die je om je bergschoenen kan doen voor betere grip. Na de top is het 4 uur nepali flat en vooral afdalen. Na het overleg ga ik slapen want ik heb mijn rust nodig.
Dag 10. Ik sta op om kwart na 4 en voel me.. GEWELDIG GOED! Na al die vervelende kwaaltjes de afgelopen dagen, is het vandaag gelukkig beter. Ik voel het, dit gaat mijn dag worden! We verzamelen ons om 5 uur. Het is nog donker en we hebben allemaal onze koplamp op staan. Nog een laatste check van onze rugzak. We hebben een lunchpakket bij en zeker 3l water want we komen de hele dag niets tegen. Het is frisjes en mistig. Ik sta volledig ingepakt met muts, handschoenen en jas. Twintig minuten later is alles weer uit omdat het veel te warm is. Het vraagt zo'n grote inspanning. Verschikkelijk hard trekken op de ademhaling en de lucht is koud bij het inademen. Na een half uurtje klimmen, zit ik in mijn ritme en ga ik rustig door. Stap voor stap, adem voor adem. We wandelen in het hooggebergte. Weinig begroeiing, veel rotsen en een beekje kabbeld gezellig naast ons. Naarmate we verder stappen ligt er een klein laagje sneeuw en voel je de vochtigheid van de mist op je gezicht plakken. Het is muisstil en iedereen is gefocust op de inspanning. Na drie uur klimmen, beginnen we aan een korte afdaling en trekt het in het dal open. Een eerste blik werp ik over de Cho La pass. Daar zou ik over een paar uur staan! CRAZY! We dalen af, doen een grillig parcour over gigantische rotsblokken. Nergens nog mos of gras te bespeuren.
We staan aan de voet van de 2 uur durende steile klim en ik kijk naar boven. O, mijn God sta mij bij voor wat ik nu ga doen! Ondertussen zitten we boven de 5000m. Aan de steile wand hangen hier en daar touwen zodat we ons wat kunnen vasthouden. Het is toch wel glad en heb mijn crampons halverwege aangetrokken. Ik heb nog nooit in heel mijn leven zo'n zotte inspanning gedaan. Het naar adem happen is onwaarschijnlijk. Ik sta zo'n 30m van de top en ik vraag me af hoe ver het nog is. Als dit nog langer duurt dan een half uur zak ik door mijn benen. Gelukkig ben ik niet veel later op de top en wat een euforie!!! Die benen, die zijn snel vergeten. Ik voel me op dit moment alsof ik heel de wereld aan kan. IK heb dit gedaan en niemand kan dit nog van mij afpakken. 5420 meter hoog, wat een prestatie, al zeg ik het zelf. Nooit gedacht dat ik dit kon. Een knuffel momentje en wat foto's later dalen we weer af.
Aan de andere kant van de berg ligt veel meer sneeuw. Zelfs met m'n kleine spikes aan glij ik uit en schuif ik enkele meters verder, waarna ik schater van het lachen! De afdaling is in het begin zwaar. Een half uurtje hebben we afgedaald met af en toe rotsblokken die een meter hoog zijn. Heel vermoeiend. We picknicken nog even en dalen verder af. Laat in de namiddag komen we aan in onze lodge in Dzongla (4860m). Iedereen totaal uitgeput, maar voldaan.
Dag 11. Het was open hemel 's morgens. Er waren al heel wat groepsgenoten vroeg uit de veren om foto's te nemen. Het had lichtjes gesneeuwd over de nacht. Het is frisjes maar gezellig met de zon op het gezicht. Overal rondom ons zijn we omringd door besneeuwde ruige bergtoppen. Prachtig, om stil van te worden. We zetten onze trekking verder met een dag van 4 uur wandelen. Het was weer een adembenemende route. We lopen ganse tijd met zicht op een blauw-groenig meer en we hebben een mooi uitzicht op de Nuptse (7861m). We doen het rustig aan. Nemen onderweg vaker pauze, leggen ons in het gras en genieten van de zon en het uitzicht. Vandaag slapen we in Lobuche (4930m).