Het land van vuur en ijs! - Dag 3

Alweer een nieuwe dag in dit prachtige land is aangebroken. Vandaag staan er heel wat kilometers op het programma en de dag begint veelbelovend met de zon op onze snoet. 

Dag 3: Afstand 396km, duur 5h34

Eerst bezoeken we Seydisfjordur, een fjord in het oosten van Ijsland waarvan we een vissersdorpje bezoeken met dezelfde naam. Terwijl we richting dit dorp rijden maken we plots enkele hoogtemeters en belanden we midden in de sneeuwvelden. Een heel ander zicht dan dat we gewoon zijn. We maken enkele stops onderweg om wat foto's te nemen en rijden door. We parkeren onze wagen in het dorp en wandelen richting onze eerste bezienswaardigheid. Midden in het dorp ligt een pastelblauw idylisch kerkje wat zeer fotogeniek is. Het pad naar de kerk toe hebben de dorpsbewoners geschilderd in de kleuren van de regenboogvlag als eerbetoon en als symbool van respect en tolerantie naar de LGBTI-gemeenschap toe. In dit kleine straatje zijn ook enkele typsiche souvenirwinkeltjes waar we het niet kunnen laten om even een kijkje te nemen. Het weer slaat om en het begint stilletjes te druppelen. We stappen onze 4x4 in en rijden verder.

Hengifoss en Litlanesfoss, ondertussen zullen jullie het ook al wel herkennen, als er 'foss' staat is het een waterval! Een twee uur durende wandeling naar de watervallen staat beschreven in onze roadbook. Dat zien wij wel zitten, genoeg gezeten! We vertrekken vanop een parking met een stevige klim naar boven. Na 1,2 km klimmen bereiken we Litlanesfoss, ze wordt ook wel eens Basalt Column Falls genoemd. De waterval wordt omringd door mooie basaltkolommen die zich hebben gevormd tijdens vulkanische activiteit. De zon heeft weer een mooie inval op het water en er verschijnt een regenboog. We klimmen verder in de richting van Hengifoss. De wandeling is in totaal 2,5 km en heeft 270 hoogtemeters. Jammer genoeg mogen we omwille van steenval niet verder tot aan de voet van de waterval, maar we kunnen ze wel van tamelijk dichtbij bekijken. De waterval wordt gekenmerkt door rode lijnen die tot stand kwamen via een proces: afzetting van vulkanische as en basaltlava, aanwezigheid van mineraalrijke as op het verharde basalt, vorming van kleiverbindingen uit de bodem als gevoelg van het vochtige klimaat van het Tertiair en lavastroom op de grond waardoor het oxideert en rood kleurt. Een hele geologische boterham dus.

Door het drukke schema vergeten we soms dat we nog moeten lunchen. In Ijsland is er ook meestal één grote weg en de berm ligt vaak een halve meter lager, dus je kan zomaar niet stoppen. De enige plek die we tegenkomen is natuurlijk daar wanneer het hard regent. Balen! We hebben zo'n zin in iets warms... Dan maar een beetje gevaarlijke toeren uithalen. Het raampje op een kier, het kookstel op een doos en koken maar! 

Het volgende op het programma is Studlagil Canyon. Een prachtig plaatje in het roadboek en iets om naar uit te kijken, maar de vooraf ingestelde gps van de organisatie stuurt ons naar de andere kant van de canyon waar we enkel tot op een platform kunnen komen. We hebben dus nooit echt in de canyon kunnen zien wat heel jammer is. We zoeken ondertussen op hoe we tot aan die canyon geraken en dit zou een 8 km lange wandeling zijn. Dit kunnen we jammer genoeg niet doen omwille van onze volgeboekte dag. Ik kan wel nog wat vertellen over de vorming van deze kloof. Dit natuurverschijnsel heeft zich gevormd toen een krachtige rivier zich een weg baande van de Hooglanden naar het noorden van het eiland. De kracht en het waterpeil van deze rivier werden lange tijd als gevaarlijk beschouwd met als gevolg dat er in het gebied rondom niemand woont buiten enkele schapen. In 2009 werd er een waterkrachtcentrale genaamd Karahnjukavirkjun gebouwd en deze heeft het landschap drastisch veranderd. Het waterpeil daalde, de rivier werd minder woest en de canyon werd een rustige en prachtige parel om te bezoeken. De canyon kenmerkt zich ook door basaltvormige zuilen die je af en toe wel eens ziet verschijnen in Ijsland. Ze worden gevormd tijdens een proces waar basaltlava langzaam zakt en afkoelt, krimpt in volume en barst dan uit in symmetrische patronen die vaak lange slanke zeshoeken vormen.

Hverir is de volgende magische plaats die we bezoeken. We naderen met de wagen onze bestemming en worden meteen gegrepen door de geur van rotte eieren ofwel zwavel. We parkeren de auto vlak aan het geothermische natuurgebied en maken een wandeling door deze vreemde, marsachtige buurt. Ik neem verschillende kleuren op in het veld zoals bruin, wit, oker, grijs en oranje. Hier en daar komt er damp uit de grond, dan zien we weer een pruttelende en borrelende moddermassa. Het is één van de grootste solfatarenvelden van Ijsland. Het gebied is hier gelegen omwille van de vulkaan Krafla. Hier is nog steeds veel vulkanische activiteit en de magmakamer situeert zich slechts 3 km onder de grond! Het gebied is afgelijnd door paaltjes en draad omdat het gevaarlijk is om dichtbij te komen. Dus blijf mooi op de paden!

Als laaste bezoeken we de Grjotagja. Een kleine grot in de buurt van het Myvatn-meer. Vroeger was dit een warmwaterbron waar in gebaden werd, maar sinds de uitbarsting van de Krafla-branden in de jaren 10' en 80' was het water opgewarmd tot boven de 60 graden en daarbij verboden om te baden. Ondertussen is het water afgekoeld tot 43 graden, maar is het nog steeds niet toegestaan erin te gaan. Twee kleine ingangen bevinden zich buitenaan de grot en met een klein beetje klauterwerk geraak je beneden tot aan het water. Het is een prachtige en rustgevende plek met helderblauw water! Zeker de moeite als je in de buurt bent om te gaan kijken. Een prachtige dag alweer, vol wereldwonderen!

(Bron: Roadbook Nordic Nomads by Travelbase, 2021.)