Het land van vuur en ijs! - Dag 4

Een dag met weinig kilometers, dus we hebben rustig de tijd om op enkele plaatsen een wandeling te maken. We kunnen nooit verre wandelingen doen, maar bij veel auto rijden zijn we blij af en toe de benen te kunnen strekken. De dag start met wat somber, grijs en koud weer, maar dat houdt ons niet tegen! We zijn tenslotte niet naar hier gekomen voor zon, zee en strand.

Dag 4: Afstand 188km, duur 2h50

Om 9 uur zijn we als eerste bezoekers bij Dimmuborgir, een natuurreservaat dat zich kenmerkt door zeer grillige en grote rotsformaties. Deze zijn gevormd bij een vulkanische uitbarsting 3000 jaar geleden. Hieronder heb ik een foto staan waarin uitgelegd wordt hoe deze rotsformaties gevormd zijn. De lava vormt een soort van meer, onder de lava bevindt zich water dat begint te koken, damp zoekt zich een weg naar buiten en vormt hierbij deze speciale grilllige rotstorens.

Bij aankomst zien we een bord waar we uit enkele wandelingen kunnen kiezen. Deze gaan van 1 km tot meer dan 10 km. Het landschap over het reservaat lijkt ons vaak hetzelfde dus we kiezen voor een korte wandeling. Het is een speciaal fenomeen en zeker als je leert hoe deze formaties zich gevormd hebben. Als ik de rotsen van dichtbij bekijk kan ik ook effectief zien hoe broos en scherp ze zijn. Je ziet nog kleine gaatjes in het gesteente van de gasvorming, wat de steen erg poreus maakt. We mogen dus ook niet op de rotsen stappen, enkel op de voorziene paden.

We rijden verder langs het Myvatn meer en stoppen bij Skutustadagigar. Het is de naam van een rij pseudokraters die zich ook alweer gevormd hebben door een vulkaanuitbarsting 1000den jaren geleden. Ik wist niet dat het zoveel teweeg kon brengen. Bij een vulkaanuitbarsting denk ik aan een explosie van lava uit een krater en klaar. Naïef, ik weet het, maar ondertussen door deze reis heb ik veel bijgeleerd over de natuur! Wat is nu een pseudokrater en hoe is deze gevormd... Tijdens een uitbarsting stroomde lava door het gebied, dat in die tijd een moerassig wetland was. De hitte veroorzaakte stoomuibarstingen, waardoor ze hun kratervorm kregen.

Op de parking vinden we informatie over de wandelroute doorheen het gebied en we kiezen ervoor om wat langer te wandelen. Het is niet zozeer de meest spectaculaire plek van Ijsland, maar het is rustig, sereen en je kan wel wat vogels spotten.

Het Krafla gebied, waar we ons eigenlijk al de hele tijd bevinden, wordt beïnvloed door de Krafla vulkaan. Al deze speciale formaties, natuurverschijnselen en bijzonderheden zijn gevolgen van deze actieve vulkaan. De vulkaan bevindt zich op de mid-Atlantische kloof en heeft daarom een magmakamer die zich heel kort onder het aardoppervlak situeert. We rijden richting de vulkaan en komen onderweg eerst de geothermische krachtcentrale tegen. De centrale is gebouwd in 1975 en is van groot belang aangezien ze in bepaalde regio's zorgt voor verwarming en 60MW elektriciteit opwekt. We kunnen deze centrale bezoeken, maar beslissen verder te rijden naar het kratermeer. De parking ligt vlakbij en vanaf daar is het stappen tot bovenop de kraterrand om een panoramisch beeld van het meer te zien. We stappen uit en voelen hoe ijzig koud het is. Er staat een felle wind en het was ongeveer 5 graden op de parking en we moeten de krater nog op. We trekken onze regenbroek aan als windblok en vertrekken. Al snel worden we iets heel speciaal gewaar onder onze schoenen. De ondergrond is klei-achtig en het is niet bepaald droog geweest de afgelopen dagen. De klei hoopt zich op onder de schoenen met als gevolg dat je na een paar meter wandelt op een bedje van 5 cm klei. Eens op het hoogste punt is het prachtig! We kijken uit over het azuurblauwe meer en amuseren ons even met het maken van foto's en filmpjes voor het thuisfront.

Tijd om weer even op te warmen in de auto! We rijden verder richting Dettifoss en Selfoss. Durf ik toch wel mijn favoriete watervallen van deze reis te noemen. Om deze te kunnen zien is het een stukje wandelen over rotsblokken, de watervallen zijn niet te bereiken met de wagen. Dettifoss is een spectaculaire waterval van 45 meter hoog en 100 meter breed midden in een compleet verlaten maanlandschap. Ze heeft het meeste watervolume van heel Europa met een stroomsnelheid van ongeveer 400 kubieke meter per seconde. Dettifoss wordt gevoed door de gletsjerrivier Jökulsa a Fjöllum die van de Vatnajökull gletjser stroomt. Als eerste dalen we wat af waarna we een tijdje vlak lopen over de stenen. Rechts van ons is een kloof waar onderaan de rivier stroomt. Het is ondertussen al even geleden, maar ik gok ongeveer na een half uur wandelen dat we Dettifoss tegenkomen. Wat een goddelijke waterval! Een massa water stort zich naar beneden waardoor er een mysterieuze mist zijn weg naar boven vindt. Nog een half uurtje over stenen stappen later komen we aan Selfoss en deze is ook alweer bovennatuurlijk mooi. De waterval verdeelt zich over de gehele kloof om in kleine watervalletjes naar beneden te storten. Ik denk dat de foto's meer spreken dan woorden! 

Hafragilsfoss, nog een derde waterval die makkelijk te bezichtigen is vanop afstand en waar je vlakbij kan parkeren.

Als laatste van de dag bezoeken we de Asbyrgi kloof. Een kleine 10 minuten wandelen vanop de parking en daar ligt een houten platform met wat bankjes. We zetten ons even neer en genieten van de rust. Een complete oase van rust, water en vogels om ons heen. De kloof is hoefijzervormig die zich uitstrekt over 3,5 km en 1,1 km breed is. De kloof heeft zich vermoedelijk gevormd 8 - 10 miljoen jaar geleden net na de laatste ijstijd bij een gigantische gletsjeroverstroming. Of een nog andere hele logische verklaring is dat Sleipnir, Odins achtbenige ros, een van zijn voeten hier op de grond zette en een diepe indruk op de aarde achterliet terwijl hij de lucht in vloog.

We hebben de dag een beetje kort gehouden omdat we 's avonds iets willen gaan eten. Het is namelijk de volgende dag mijn 30ste verjaardag en naar die gelegenheid gaan we uit eten in Husavik! Ijsland is gekend voor zijn vis en lam gerechten, dus stond dit alvast op het menu!

We slapen vandaag op camping 66.12 Noord en deze staat bekend voor zijn prachtige zonsondergang/zonsopgang. De hele dag hebben we somber, grijs, nat en koud weer gehad, maar de Ijslandse goden waren ons goed gezind en hebben als verjaardagscadeau de hemel opgeklaard! Na het eten klappen we onze stoeltjes open, maken een thee met 'Captain Morgan', nemen een cupcake en genieten maar! 

We zijn nu 23 juni en deze dagen is het nooit donker in Ijsland. Rond 1 uur 's nachts zou de zon net de zee een kusje geven en daarna weer opkomen. Alsof ik dat wist, moest ik toevallig om dat uur een sanitair bezoekje brengen en heb ik snel een foto genomen! (de laatste foto is dus om 1u 's nachts!)

 Slaapwel!

(Bron: Roadbook Nordic Nomads by Travelbase, 2021).