Jam jam!
Namasté!
We staan 's morgens op tijd op want vandaag is het ongeveer 6 uur wandelen. We vertrekken richting Namche Bazaar (3450m). Het laatste grote dorpje voor we de onbewoonde wereld intrekken richting Gokyo. We moeten zo'n 800 hoogtemeters maken. Dat wordt een pittige dag! Rajesh vertelt ons dat het de eerste uren 'Nepali flat' zijn. Een term die regelmatig zal terugkomen. Dit wil zeggen dat het parcours op en neer gaat, want in de bergen is het nooit vlak! Na de middag zou het een stevige klim worden tot aan Namche Bazaar. We vertrekken met een licht bewolkte hemel en hier en daar toch wat zonnestralen. We zitten nog steeds onder de boomgrens en wandelen door een groene omgeving. Hier en daar passeren we een Stupa die we steeds links passeren! Onderweg zien we enkele watervallen, we wandelen door dorpjes en gaan ook twee grote hangbruggen over. Altijd heel leuk om te doen! We komen vandaag het Sagarmatha Nationaal Park binnen.
Rajesh had niet gelogen. Het was inderdaad een pittige klim tot in Namche Bazaar, maar goed dat het dag 2 is. Iedereen is nog fris en fruitig om de dag tot een goed einde te brengen. We blijven een extra dag in Namche om te acclimatiseren omdat we nu op 3450m zitten. We zijn op twee dagen tijd fors gestegen en moeten onze lichamen de tijd geven om aan te passen. Het grootste probleem tijdens een trekking in de Himalaya is hoogteziekte. Vanaf nu stijgen we per dag maar maximum 500m om problemen te voorkomen. De eerste symptomen van hoogteziekte zijn hoofdpijn, vermindering van eetlust, tintelende vingers, duizeligheid, braken, lichte zwelling van handen en voeten, vermoeidheid en slaapeloosheid.
De derde dag is aangebroken en we hebben een groepsgenoot die getroffen is door de hoogteziekte. Ze heeft heel de voormiddag liggen braken en in bed gelegen. Gelukkig was ze na de middag beter. Ondertussen maken we vandaag korte wandelingen naar enkele uitzichtpunten waar we de Everest voor de eerste keer zouden kunnen zien. De wandelingen zijn kort, maar stevig. We stijgen alweer 500m, maar slapen 's avonds terug in Namche. We hebben dikke pech en het is heel bewolkt. Daarom zijn we de volgende ochtend onder een stralende blauwe hemel nog een keer naar het uitzichtpunt gewandeld en de eerste blik op de Everest was adembenemend. Eindelijk kon ik met mijn eigen ogen het dak van de wereld zien.
In de loop van dag vier is het weer helemaal overtrokken. Vandaag hebben we weinig kunnen genieten van het uitzicht, maar dit maakt niet dat het geen boeiende dag was. We vervolgen onze tocht langs de sherpa dorpjes Khunde en Khumjung (3870m). Khumjung is het grootste dorp van de Khumbu vallei. We passeren een school die opgericht is door Sir Edmund Hillary, die in 1953 samen met Tensing Norgay als eerste de Mount Everest beklom. Ook bezoeken we het Khumjung Klooster waar we de enige en echte Yeti schedel ter wereld kunnen bewonderen. Vervolgens wandelen we verder naar Phortse Thanga (3680m). Vandaag hebben we 5,5 uur gewandeld.
Op dag vijf zetten we onze trekking verder richting Dole (4050m). We zouden ongeveer vier uur wandelen. We zien ondertussen de omgeving steeds meer veranderen van een bossig gebied, naar een lage en schaarse begroeiing. We komen steeds meer in het hooggebergte. Vandaag heb ik het gevoel dat mijn buik niet helemaal oké is, maar gelukkig kan ik nog verder wandelen. Het was eerder 's avonds dat het volledig doorzette. Oh nee, diarree.. Ik was nog zo voorzichtig geweest. Geen vlees gegeten, tanden poetsen met flessen of gezuiverd water, geen rauwe groenten eten,... en toch. Goed dat ik verpleegster ben en alles van reisapotheek bij heb. Het avondeten staat voor mijn neus, maar kan amper een hap binnen krijgen. Dan maar in bed kruipen. Het was een verschrikkelijke nacht. Ik heb koorts en heb door omstandigheden niet veel geslapen. De volgende dag was het gelukkig maar drie uur wandelen, maar wat duurt deze lang. Ik moet me letterlijk voortslepen. Ik prop me vol met Immodium, drink wat Cola om suikers binnen te krijgen en zet mezelf op automatische piloot. Linker voet, rechter voet, ... wat voel ik me slap. Ik ben dan toch maar voor de zekerheid met antibiotica gestart omdat ik koorts heb. Fingers crossed dat het om een bacteriële infectie gaat. We komen na een korte voormiddag aan in Maccherma (4470m) en heb nog een hele namiddag gerust en kippensoep gegeten. Wat nog een interessant weetje is. De eetruimtes in de lodges zijn verwarmd met een kachel. Ze hebben hier een hele slimme manier gevonden om deze kachels brandende te houden. Ze gebruiken gedroogde 'Yakpoo' om vuur te maken. Ze gebruiken dus geen hout. De yakuitwerpselen worden als pannekoekjes gedroogd op het gras en daarna in de kachel gegooid als brandbaar materiaal. Een slimme zet, want ik vermoed dat die beestjes wel zullen blijven produceren.